Het laatste dagje Singapore was voor ons nog even bekijken hoe de Singapore Wheel zich verhield tot de stad. Met de kaart al ingepakt in de tas, gingen we het grote Wheel achterna lopen in de hoop dat hij aan onze kant van de rivier zou staan. Gelukkig kenden we de weg inmiddels al en zijn we het er nog steeds over eens dat de weg in Singapore eigenlijk zo moeilijk helemaal niet is.

Het Wheel staat aan onze kant van de rivier en is een reusachtige trekpleister. We zijn door de tijd en de kosten niet in het Wheel geweest, maar zelfs in de omringende omgeving hebben ze wat bekijks geplaatst voor de wachtende toerist. Ik moet alleen met klem zeggen dat ik me nogal stoorde aan de omgeving van het Wheel. Ze hadden het Sydney operahouse in een heel vage miniatuur neergezet met een paar feitjes op het bord. Deze feitjes kwamen er in simpele woorden op neer dat het Singapore Wheel groter, beter en duurder was. Nu is dit voor één ding niet zo’n probleem; laat ze dat maar lekker denken. Maar ditzelfde grapje haalden ze uit voor de grote Egyptische piramides en sfinx en de Eiffeltoren. Zéker bij de piramide vond ik dat ze een tikkeltje te ver gingen; hoe halen ze het in hun hoofd om trots te zijn dat hun bouwwerk 18 meter hoger is… Alsof ze überhaupt hun Wheel met zo’n wonder kunnen vergelijken!

De omgeving van het Wheel was voor ons snel bekeken en omdat we geen zin meer hadden om het hele eind te lopen hebben we op de goede gok in de metro een treintje gepakt en deze bracht ons zowaar naar de plek die we verwacht hadden! Een kaartje in de metro is in Singapore is een hard plastic kaartje dat de automaat speciaal voor de door jouw geselecteerde route aanmaakt. Achteraf krijg je 1 SGD$ terug als je het kaartje weer inlevert. Het is een systeem waarvan ik moet zeggen dat het echt goed werkt!

Na de laatste meters kwamen we terug bij de Travellers Inn om daar onze tassen op te halen en te wachten op onze airport shuttle. We spraken nog even met de eigenaar, mochten ons nog even omkleden in schone – niet bezwete – shirtjes en hoorden nogal verbaasd aan dat het in Singapore de warmste tijd van het jaar was, waar zelfs de locals moeite mee hadden.

Op de terugreis zagen we de laatste dingen van Singapore; nog wat wolkenkrabbers en een hoop moderne architectuur, waarna we met alle tijd over het vliegveld konden zwerven. Vermeldenswaardig is dat we al het geld precies tot op de cent op hebben kunnen maken zonder te veel te hebben of te kort te komen. Het inchecken konden we ook meteen door voor Sydney, dus dat luchtte op. We waren bang voor net zo’n korte overstap zoals op Heathrow.

Het tegendeel was waar.

Waar het in Londen een echte afstand was die we zelfs met een busje moesten overbruggen, denk ik dat ik het niet overdrijf als ik zeg dat we in vijf minuten door de douane waren en binnen tien minuten bij de gate al zaten te wachten. Omdat we erg vroeg waren, hebben we even gewacht tot de winkeltjes open gingen en hebben toen gekeken of er nog iets van interest bij zat; we hebben wat batterijen gekocht voor de camera, want die waren bijna op!

Daarnaast moet ik voor de mensen die het al voorspeld hadden even een note maken: er werden op weg naar Sydney een paar bussen desinfectiemiddel door het hele vliegtuig verspreid. Dit zijn grote spuitbussen die geopend worden en dan door het hele vliegtuig verplaatst worden. Dit zou schadelijke bacteriën uitschakelen en de reizigers ontsmetten zodat Australië beschermd zou blijven. Verbazingwekkend genoeg zijn we dit op weg naar Nieuw-Zeeland niet tegengekomen, maar daar zaten ook amper mensen in het vliegtuig; ons totaal kwam op 44 waar er zeker drie keer meer mensen in hadden gekund!

We hebben tot op heden nog niet zo’n fijne douane gezien als de douane die we hier tegenkwamen. Normaal gesproken moet je netjes achter lijnen wachten en is het niet de bedoeling dat je tegen de mensen daar spreekt, maar meteen bij binnenkomst van Nieuw-Zeeland waren ze zo vriendelijk dat we samen mochten komen en zelfs het controleren op etenswaren in de tassen was erg gemoedelijk.

Inmiddels zitten we in Christchurch in de algemene keuken het blog te schrijven. We hebben om 10 uur al uit moeten checken en hebben voordien van heerlijk versgebakken brood kunnen genieten, dat ze hier elke ochtend voor hun reizigers bakken. Het was een mooi kamertje, ruimer dan in Singapore, maar de service hier was wel een heel stuk onverschilliger en onpersoonlijker.

Vanochtend zijn we wakker geworden van naschokken van 5.5 op de schaal van Richter. Best vreemd om in je bed te liggen, wakker te worden door het lawaai van een klapperend raam en bijna je bed uit te trillen. Dit, in combinatie met de scheuren die je in sommige huizen ziet, zijn de restanten van de aardbeving hier. Naar vertellen schokt het hier nog veel vaker na, al was dit een redelijk sterke naschok.

Het busreisje is rond het middaguur en naar vertellen moeten we wel overal betalen voor WiFi of überhaupt internet. Hoe vaak het reisblog op het web staat, kan ik dus nog niet zeggen, maar we doen ons best!