Vandaag was het onze vertrekdag uit Nelson en weer opnieuw op reis, dit keer naar Westport. We beginnen wat meer vertrouwen in de KIWI bussen te krijgen en langzaam maar zeker durf je wat meer te vragen aan de chauffeur. Aan het begin van de reis hoor je meestal wat het programma is voor de dag en zeker langs de westkust hebben ze een heel dagprogramma met plaatsen en dorpjes die ze bezoeken. Door de dag heen krijg je nu eens, dan weer een papiertje met activiteiten, hostels of volgende busroutes door, zodat je wat vooruit kunt boeken. Erg handig, maar helaas zijn enkele bussen snel vol en moet je ófwel flexibel zijn ófwel er erg vroeg bij zijn.

De route van vandaag ging langs het Nelson Lakes National Park en hier hebben we ook een stop van een uur gemaakt om een klein stukje te wandelen en het grote meer te bezichtigen. Heel veel tijd om een echte wandeling te maken was er niet, terwijl het wel een tof park leek en er mooie wandelroutes waren. Er waren een paar busgenoten die het in hun hoofd hadden gehaald om te zwemmen. Dapper kwamen ze buiten gestapt in bikini met handdoek onder de arm. Twee van de drie hebben het water gevoeld, maar zijn er vlot weer uit gekomen, gillend van de kou. Volgens de boekjes is dit meer zelfs in de zomer niet warmer dan 10 graden, dus vinden ze het gek?

Na het park hebben we nog een korte stop gehad bij de activiteiten om een aantal mensen af te zetten die gingen paardrijden, varen of met een quad op pad gingen. Er was een heel schattig hondje met drie poten die er op stond met de bus mee te rijden. Hij had zich in een van de beenruimtes genesteld en het duurde even voordat een meisje het voor elkaar kreeg hem uit de bus te lokken. Uiteindelijk was het beestje best tevreden met waar hij was en ging hij toch maar even de paardjes opzoeken.

Tegen drieën kwamen we aan bij het hostel in Westport. De stad is in onze ogen duidelijk minder dan Nelson of Kaikoura, ook al is hij groter dan de laatste. Alles is wijdverspreid en het ziet er niet heel gezellig uit. Tegenover ons hostel zit een rugbyveldje. Ben benieuwd of ze hier op zondag, net als in Nederland, wat sportclubjes samen laten komen om te spelen.

Op aanraden van de hostelmanager zijn we naar het strand toe gelopen. Het was een kort stukje door de stad en dan de weg af langs de weilanden. Maar geen schaapje te bekennen! Wel een manege voor rodeopaarden en een hoop lege velden. Tegen het einde van de route stonden we voor de keuze of we het verharde pad of het onverharde zouden nemen. Na een klein stukje werd echter al duidelijk waarom dit pad onverhard bleef: bij hoog water, storm en zware regenval loopt het hele gebied onder en vormt dusdanig grote plassen dat je er alleen met een auto nog een beetje doorheen kan.

Het andere pad bracht ons gelukkig ook op het strand en daar konden we nog net de zonsondergang en een prachtige regenboog meepakken voordat het begon te schemeren. Het hele strand lag vol met stukken hout – en dan niet de lullige houtjes die je in Nederland op het strand vindt, maar heuse bomen lagen er tussen! Een van de hondjes die achter ons liep vond het schitterend om met die grote stukken aan de haal te gaan. Hij stond bij ieder stuk hout trots te blaffen en probeerde het dan tevergeefs met zich mee te slepen.

Halverwege het strand moet je, om terug op de weg te komen, door zo’n zelfde onverharde weg. We namen aan dat het ons best kon lukken om om de grote waterplassen heen te lopen, dus waren maar gewoon aan de weg begonnen. Tot opeens achter Jappie een auto stopt en hem aanspreekt met de waarschuwing dat er écht een grote poel water achter de volgende bocht lag. De Nieuw-Zeelanders zouden echter de Nieuw-Zeelanders niet zijn als ze ons niet direct daarop een lift aanboden en deze hebben we dankbaar aangenomen. De plas was echt heel diep en na die ene volgden er nog enkelen die we onmogelijk te voet hadden kunnen doorkruisen. En als kers op de taart heeft het stel ons tot de voordeur van het hostel gereden. Tegen de vriendelijkheid hier kan echt geen cultuur op!

Onze planning voor morgen is om direct door te reizen naar Lake Mahinapua, omdat er hier in Westport niet veel meer te doen is. Daar verblijven we naar verwachting één nachtje om ons vervolgens fris op weg te begeven naar de Franz Josef gletsjer!