Dunedin is de stad van de chocolade en het bier Speights. De naam is de schotse benaming voor Edinburgh, door de tijd heen aan elkaar gekoppeld van Dun Edin naar Dunedin. Ooit waren hier een hoop oud schotse huisjes, maar veel is hier niet meer van te zien. Op het Victoriaanse stationnetje na is vrijwel alles modern, zelfs de mensen zijn hier niet zoals we de Nieuw-Zeelanders kennen. Hier zijn ze gehaast, stijfjes en kil. Althans, zo zijn de meesten.

Onze eerste avond, vlak na de busrit was een bezoekje aan de bierbrouwerij van Speights. Samen met de mensen uit het kleine, maar gezellige busje, hebben we het gebouw onder begeleiding doorkruist en hier en daar nog wat weetjes opgepikt. De tocht duurt maar een uurtje en is zeker de moeite waard om te doen als je toch in de buurt bent. Bij de biertasting, die aansluitend plaatsvindt, krijg je een goed beeld van de producten van Speights. Je gelooft het bijna niet maar ze hebben ook citroen-, limoen- en zwarte bessenlimonade, dus zelfs voor mijn garing zat er wat bij! Zeker omdat we het met onze mede busleden deden, hebben we een heel gezellige avond gehad!

De chocoladefabriek… had ik niet gezegd dat het blog snel zou volgen als we naar de chocoladefabriek zouden gaan? Nou het zit zo: het overtuigen van Jappie duurde niet meer dan de paar seconden die het mij kostte om de vraag te stellen en het hem kostte om ja te zeggen, dus dat was all sorted. Logischerwijs – ik kan natuurlijk niet blijven wachten op de chocolade – zouden we de volgende dag naar de fabriek toe gaan. Helaas: gesloten voor onderhoud, pas open als wij lang en breed weg zijn. Jammer is het wel, want mede hiervoor wilden we langer in Dunedin blijven. Dan maar een dagje sightseeing door de stad en zodoende hebben we een heel stuk stad en industrieterrein met haven doorgewandeld. Gouvenor’s café bood ons op onze tocht een lekkere hot chocolate en mango iced tea. Dus waren we aan het einde van de dag geheel tevreden.

De tweede dag Dunedin was helaas een beetje herhaling van hetzelfde. Er is maar één leuke straat in de stad, de rest is donker en grauw en de koude, harde wind en regen hielp ook al niet mee. Dus na een ochtendje uitslapen voorzichtig de stad in gehobbeld om daar lekker winkel in en uit te lopen en tenslotte in hetzelfde café wat te eten en drinken. In het hostel (Manor House) heb ik nog een boek opgepikt en zodoende heb ik nu twee boeken op zak: de ene is me gegeven in ons eerste hostel en nu deze tweede. Ben ik toch niet helemaal zonder boeken!

Vroeg de wekker voor de bus met opnieuw nieuwe mensen en dan huppakee weer op pad. Een lange dag voor de boeg, doch zeker met een paar interessante tussenstops! Een van de eerste stops was op Cannibal Bay. Een nogal ruige naam en best logisch als je het verhaal van Captain Cook erbij hoort. Destijds zijn de duinen van het strand door de Maori’s als begraafplaats gebruikt. Toen Cook aan land wilde komen was er net een storm geweest die een groot deel van het zand van de duinen af had geblazen. Overal langs dit strand staken botten, schedels en andere beenderen uit de grond. Logischerwijs gaf dit geen goede indruk af op Cook en zijn bemanning. Of ze aan land zijn gegaan is de vraag, maar het strand is vereeuwigd als Cannibal Bay. Botten liggen er vandaag de dag niet meer – of althans, niet zichtbaar – toch is het een toffe plaats om naartoe te gaan, want dit is een van de plekken waar je de sea lions kunt vinden. Ook wij hadden geluk! Helemaal aan het einde van het strand kroop een jonge zeeleeuw naar de duinen toe. Even dachten we hem kwijt te zijn, maar hij was slechts een stukje omhoog gekropen en zat zich heerlijk in de zon te drogen. Wat een mooi beestje (foto’s volgen een dezer dagen)!

De tweede toffe stop was bij een versteend bos, vlak aan zee. Er is niet veel meer over van de bomen; slechts wat boomstompjes, maar dit komt door de invloed van de wind en zee over de jaren heen. Door een vulkaanuitbarsting is het hele bos destijds ten prooi gevallen aan de lava. De door en door versteende bomen zijn hierdoor al die jaren geconserveerd en zodoende kunnen wij ze tot op de dag van vandaag bezichtigen. Ook de yellow-eyed pinguin heeft zijn plek hier gevonden; langs de kust bouwen ze op grote afstand van elkaar hun nesten. Om de zoveel tijd komt er eentje weer aan land om terug te keren naar zijn nest met eten. Of we een gelukdag hadden of niet: ook dit keer hebben we het wildlife op de bedoelde plek gezien. Het is een grote, heel leuke pinguin die geweldige hopjes maakt iedere keer als hij over een steen of boomstronk moet. Hij loopt dan heel duidelijk tot op een paar centimeter van de steen, staat stil, bereid zich voor en dan hóp de steen op. Als we terug zijn laten we dat nog wel een keertje zien, want ook al is de kwaliteit niet zo goed, we hebben een filmpje kunnen maken!

Tegen het donker kwamen we in Invercargill aan en we zijn er alleen die nacht gebleven. Daarom kan ik niet heel veel over de stad zeggen behalve: het zag er wel gezellig uit. We hebben langs de hoofdstraat gelopen en tot sluitingstijd wat zaakjes kunnen bekijken. Daarna was het lekker de kamer opzoeken en vroeg naar bed, want de volgende ochtend liep de wekker vroeg af voor Milford Sound.

Milford Sound en de weg ernaartoe is echt prachtig. Het ligt in het Fjordland National Park en alles om je heen ziet er echt prachtig uit (geen wonder dat het de setting is geweest van onder andere Narnia en Lord of the Rings!). Je rijdt langs bijna onaangeraakte stukken grond, eeuwenoude bossen en dat alles tussen prachtige bergen in. Alleen de weg en de tunnel zijn het bewijs dat er mensen zijn geweest die de grond betreden hebben. Tijdens een van onze stops langs de weg trokken we de aandacht van een stel Kea’s. Eentje vond onze bus zelfs een heel geschikte plek om uit te rusten van het vliegen en bleef zodoende voor enkele minuten op het dak van de bus zitten. Wij kijken naar hem en maken foto’s en hij kijkt even hard en nieuwsgierig terug! Het einde van de dag beloofde ons een cruise door de Sound (of eigenlijk het fjord maar er is destijds ergens iets mis gegaan in de naamgeving). Er was een buffet aan boord en het tochtje ging langs een paar watervalletjes. Op zich wel leuk, maar niet heel bijzonder meer na al het moois dat je op de heenweg al hebt gezien. De optie om met een helikopter door de Sound terug naar Queenstown te vliegen was veel interessanter, maar helaas was de bijna $600 per persoon iets te ver boven ons budget.

Opnieuw terug in Queenstown dus om daar nog een paar dagen de lucht op te snuiven. We zijn er vooral nog zo lang gebleven omdat we het zo’n gezellig en fijn stadje vinden en we hebben in de tussentijd weer heel wat nieuwe én oude mensen ontmoet. Zo zijn we in ons hostel (Aspen Lodge dit keer) Laura uit Pennsylvania, USA tegen gekomen en hebben we met haar twee avonden door gebracht. Door de aswolk boven Nieuw-Zeeland zat ze hier gestrand en moest ze wachten. Met een beetje geluk heeft ze vandaag de vlucht terug naar huis weten te pakken. Het hostel was echt heel tof met twee goede algemene ruimten, keuken en toiletten. We hadden een mooie kamer op de eerste verdieping, recht boven Laura en zodoende hebben we haar vaak in de TV lounge kunnen spreken. Het enige nadeel was dat de deur achter je meteen in het slot viel dus als je de sleutel niet bij je had… gelukkig stond er ook een ladder en is Sanne niet zo groot!

Bij een van onze tochtjes door de stad kwamen we Adam tegen, een oude bekende ten tijde van de Franz Josef die ook bij ons in de bus zat. Hij en zijn vriend adviseerden ons om zeker de gondola te proberen omdat je er prachtige foto’s vanaf kunt maken en het uitzicht stunning is. De Gondola in Queenstown geeft inderdaad een prachtig uitzicht over de stad, de bergen en de meren eromheen. Het is een beetje een gammel gondeltje naar boven, dus het is eventjes kiezen op elkaar klemmen als je naar boven gaat, maar het is het uitzicht zeker waard!

Nadat we dan uiteindelijk toch écht afscheid hebben moeten nemen van Queenstown, zijn we teruggekeerd naar Christchurch om de stad dit keer echt te bekijken. Het is ons gelukt om opnieuw een kamer te boeken in ons oude hostel Kiwi Basekamp en opnieuw hebben we het hier hartstikke naar ons zin! Bij binnenkomst werden we direct begroet door de eigenaar en werden we ook door de receptionist meteen herkend, dus dat is heel fijn binnen komen. Gisteren (onze eerste dag Christchurch) hebben we de trein naar Greymouth en weer terug genomen. Dit ritje voert je in 4.5 uur over de Canterbury plains, tussen de heuvels en door de bergen heen. Het geeft je in een 9 uur durend retour een prachtig uitzicht en een goede indruk van de omgeving. De trein is een stuk beter en comfortabeler dan in Nederland en kost je een veel minder. Je zit weliswaar van donker tot donker in de trein, maar het is heel relaxed met een lekker cafeetje aan boord met voor ieder wat wils en een uurtje sightseeing in Greymouth.

Vandaag is de dag van het blogschrijven, lekker rustig aan doen en een wandelingetje maken door Christchurch. Heel rustig even uitrusten en er een mooie dag van maken. We hebben gisterennacht nog even last gehad van een 4.2, maar verder tot op heden nog niet. Er zijn nog twee nachten voor de boeg alvorens we naar Kaikoura en Wellington gaan, dus het is nog heel eventjes bedenken wat we morgen precies willen gaan doen in Christchurch.

Hoe dan ook: we hebben het echt heel erg naar ons zin en zijn nog steeds even nieuwsgierig naar Nieuw-Zeeland als toen we hier voor het eerst aankwamen. We wilden jullie alleen nog een paar extra mededelingen doen naast het reisverslag.

• We zijn tot de conclusie gekomen dat je meer gaat eten van reizen, maar er niet meer aankomt (onze broeken zitten iets losser dan voorheen, terwijl we inmiddels samen een pond pasta weg kunnen werken)
  
• Als je gaat reizen eet je meer fruit en smaakt het je beter
  
• De schaapjes hier zijn leuker en eigenwijzer dan in Nederland en moeten in Nederland ook beslist ingevoerd worden (ze hebben een heel leuk wolletje op hun kopje en zelfs hun staartjes krullen heel lief naar beneden)
  
• Het is toch goed mogelijk om op onze leeftijd experimenteel eten uit te vogelen. Zo hebben we pannenkoeken zonder recept gemaakt en het heeft uitstekend gesmaakt!
  
• Je leert een hoop en het reizen blijft bij zon en regen, wind mee en tegen, ontzettend leuk!
  
• Bereid je maar voor, want na deze reis zijn we nog lang niet klaar met de wereld!

Groetjes aan iedereen!