Kiwi

Van het uitvogelen dat gisteren in de blog ter sprake kwam, is niet heel veel terecht gekomen. We hebben lekker uitgeslapen en zijn toen voor het eerst sinds onze hostel-tijd in een hostelkeuken wat klaar gaan maken als ontbijt. Eerder hebben we glimpen opgevangen van een dergelijke keuken en de keuken hier is vrij ondermaats. De pannen zijn versleten, in de koekenpannen zitten bobbels en bochels en het bestek is vuil en verbogen. Het vuil is natuurlijk aan de backpackers te wijten, maar de rest is ook wel een beetje onderhoud. Daarnaast zijn de broodroosters erg oud en helemaal zwart geblakerd en de waterkoker half gesmolten. Hoe dan ook was ons campingontbijtje in de keuken van het hostel best te doen.

Voor wie geïnteresseerd is in het ontbijt van de vorige dagen: dat was er gewoon hoor! Alleen was het brood met jam zonder een roosterapparaat en wat sap of water in plaats van thee. En omdat we dan toch in het land van de kiwi zijn, moet je ook wel wat kiwi’s proberen natuurlijk. Ze zijn hier dan ook iets goedkoper dan in Nederland – en hier is de kiwi gold volop, terwijl Hassan tot een paar weken terug nog zat de wachten op de kiwi gold – maar de smaak is even goed! Waar we dan in Nederland de Royal Gala als Nieuw Zeelandse appel verkopen, verkoopt men die hier eigenlijk niet zo veel. Ik ben hem pas in één supermarkt tegen gekomen en de Fuji nog helemaal niet, maar: ze zijn er dus wel! Passievruchten verkopen ze hier per kilo, mini citroentjes en micro limoentjes (beiden nog kleiner dan een pingpong balletje!)en kakifruit is er ook!

Zoals misschien hieruit op te maken is, zijn we vandaag naar een grote supermarkt gegaan. Daar hebben we wat toekomstige inkopen gedaan, zoals bakolie en suiker, omdat dit in bijna geen hostel te krijgen is. Verder hebben we nog wat door de stad gelopen en in een paar winkeltjes gekeken. Er staan nog heel wat leuke huisjes te koop hier in Nieuw-Zeeland trouwens, waar een prachtig uitzicht bijna standaard is, voor een heel redelijke prijs! Nog interesse? Wij zeker wel in ieder geval…!

Vanavond hadden we een gebakken eitje op het menu, waarbij de olie wel fijn meehielp, maar de pannen bepaald niet. Al het ei liep helemaal naar een hoekje toe en wilde zich gewoon niet fijn daarna over de pan verspreiden. Desondanks heeft Jappie er een heel mooi eitje van weten te maken!

Sand, Sand and Flies

Voor wie het niet heeft opgemerkt: gisteren liepen we één dag achter met het bijwerken van het blog. We hebben het namelijk geplaatst toen we al in Nelson waren en dat hebben we niet vermeld. Vandaag daarom een blog over beide dagen, want hier is het inmiddels avond en we hebben weer een volle dag achter de rug!

Na ons avontuur met de walvissen hebben we niets meer uitgevoerd en zijn die avond vroeg en voldaan naar bed gegaan met de wekker ingesteld op de bus voor de volgende morgen. Die nacht zijn we twee keer wakker geworden. De eerste keer was van de wind, die zo vreselijk tekeer ging rondom het huisje dat de muren ervan kraakten. De tweede keer was het van de regen die als een stortbui uit de hemel kwam. Desondanks was het een goede nacht, maar de volgende ochtend was het wel even uitkijken op de veranda met naar beneden lopen.

Overal langs de weg staan tentjes met koffie en thee; we zijn er nu in ieder stadje minstens een tegen gekomen en ook de locals maken er veel gebruik van. Die ochtend, voor de bus kwam, hebben ook wij een aankoop gedaan, maar de smaak was matig maar het ziet er heel netjes uit!

De reis in de bus begon meteen goed met een goedemorgen van de chauffeur en of wij wellicht niet naar de zeehondjeskolonie wilden? Op 20 minuten afstand van Kaikoura zit een kreekje bij een waterval waar jonge fur seals wachten tot moeder hen eten komt brengen. Het kreekje in een heel stuk het bos in en ligt heel beschut, maar is een heel mooi stekje voor de beestjes en een geweldig plekje om als mens de beestjes te aanschouwen. Ze tuimelen, springen, draaien en zwemmen als een kluwen door elkaar heen; tellen is onmogelijk, maar het is schitterend om te zien – en we hebben er foto’s van, dus voel je vrij! -.

Picton is niet zo groot als stadje. Het belangrijkste is, dat dit de plek is waar de ferry aankomt, die de verbinding vormt tussen het Noorder- en Zuidereiland van Nieuw-Zeeland. Een aantal mensen gingen er nu al af, wij gingen echter zuidwaards om op een later punt in onze reis naar Picton terug te keren. Onze stop was Nelson, stadje aan de westrand vlakbij het Abel Tasman National Park. Het is wat je dichtbij noemt: minstens een uur met de auto voor je in het Park bent, maar het is de moeite waard!

De avond in Nelson hebben we doorgebracht met een wandelingetje door de stad voordat het donker werd. In het hart zitten twee lange, toffe winkelstraten en meer naar de rand toe heb je parkjes, kerkjes en hier en daar een monument.

Hier in Nelson zitten we in een oud hotel/pub/bierproeverij dat onlangs nog gerenoveerd is. Het ziet er leuk uit en ze hebben speciale aanbiedingen voor de backpackers. Gisterenavond hebben we er heerlijk gegeten met hoofdgerecht én toetje voor $15 per persoon. Dit is omgerekend zo’n €8 en dan heb je ook wel echt iets goeds op je bord!

Maar na een nacht slapen werd het weer ochtend en wij hadden de hele dag vol gepland met een tripje! Om 7.40 kwam de bus richting het National Park ons ophalen; om een uur of half 10 waren we er en konden we onze instructeur voor het kajakken ontmoeten. Waterdichte jas aan, elastisch kajakshort, reddingsvest en een kort ritje later stonden we aan zee met de peddels in de hand over het water uit te kijken. Enkele kilometers van het eindpunt waren we met een taxiboot gedropt en konden we aan de tocht terug beginnen. Gelukkig was daar ook nog de instructeur!

De natuur om je heen is geweldig. Hoge kliffen die direct oprijzen uit zee, volledig bedekt met allerlei kleuren groen van bomen en struiken. Boven je hoofd fluiten verscheidene vogels en het zonnetje schijnt je in de rug terwijl je langs de kust peddelt. Collum, onze gids, kon ons veel vertellen over de eilanden om ons heen, de vogels en de rest van het wildlife. Heel tof om te horen en nog leuker om allemaal te zien! En zelfs hier zaten een paar kleine zeehondenkolonies, die Collum ons met alle plezier heeft laten zien.

Er waren naast Collum en ons bescheiden zelf nog twee anderen in de groep, die we eerder slechts gezien hebben op de Whalewatch in Kaikoura. Gelukkig wisten Jasper en Rachel elkaar te herkennen, want in alle eerlijkheid had ik geen idee dat we ze überhaupt tegen waren gekomen. De dag vloog werkelijk om met alle dingen die te zien waren en in de middag hadden we lunch op een strandje met thee, koffie, chocolademelk, muffins, koekjes, versbelegde broodjes en zandvliegen. Van alle vliegende krengetjes op de wereld – en dat zijn er nogal wat – hebben deze zich in een klap richting de top van mijn lijstje weten te bombarderen. Nasty little bloodsuckers.

Het stuk na de lunch was iets lastiger; de armen verzuren, je pols gaat zeer doen en dat randje waar je de hele tijd met je rug tegenaan stoot begint toch wel héél vervelend te worden. Tot overmaat van ramp gaat je elastische doek lekken en wordt je broek helemaal nat. Dit valt onderweg nogal mee, maar tegen het einde van de dag met het uitstappen uit de boot in het zand, het terugrijden in het busje en het opbergen van de kano’s, wordt het vreselijk koud en irritant.

Buiten dat was het een dag met zonnig weer en een zonnig humeur voor mij! En voor Jappie het eerste en het tweede zonder de onderbreking. Er stond ons tenslotte niets te doen dan wachten op de bus, maar we hadden niet het minste idee wanneer die zou verschijnen. De helden van de dag zijn daarom Dan en Rachel, die ons een lift in hun huurauto naar Nelson terug hebben gegeven. Het was echt heel gezellig en veel fijner thuiskomen dan in een bus.

So, dear Dan and Rachel, you might not get to read this, but: Cheers!

En daar eindigt het weer voor vandaag. Morgen is ook voor ons nog een raadsel, want we hebben nog geen idee wat we willen doen, maar gelukkig hebben we alle tijd om dat morgen lekker te bezien!

Voor iedereen nog een berichtje: we hebben inmiddels een hoop foto’s op de site gezet en we gaan binnenkort de eerste albums verwijderen om meer ruimte voor nieuwe foto’s te creëren. Bekijk ze dus nog snel even en geef commentaar op de dingen die je leuk vindt! Mijn fotograaf heeft zijn best gedaan op de foto’s en ik moet zeggen dat hij mooie plaatjes heeft gemaakt!

Fijne dag voor iedereen die daar nu mee bezig is, wij gaan lekker slapen!

Slip right down the great whale's tail; It's time to catch a ride!

De busreis (13.45) vanaf het hostel was heel tof! Het duurde even voor de bus kwam en daarna ook nog even voordat we goed en wel op weg waren (15.00), maar tijdens het ritje kregen we de eerste goede indruk van Nieuw-Zeeland. Het duurde niet lang of we zagen de schaapjes, de bergen en een prachtig uitzicht aan ons voorbij komen!

Helaas valt de avond vrij snel, rond een uur of vijf valt de avond in en dan is het in no-time donker hier. Gelukkig wordt er niet van je verwacht dat je in het donker naar een hostel gaat zoeken. In de bus worden er verschillende formulieren rondgedeeld. Een paar van die formulieren zijn over je vervolgreis met de bus: wanneer wil je verder reizen en welke kant op, anderen zijn voor het kiezen van een accommodatie en welke soort kamer je daarbij graag hebt. Het hostel kiezen is echter nogal blind; nergens informatie of een plaatje over het hostel of zelfs maar de prijzen, dus op de goed geluk wat aankruisen of meegaan met de rest van de groep is het beste in dit geval. De aankomst bij onze keuze: de “Lazy Shag” was daarom nogal voorzichtig inchecken zonder enig idee in welke omgeving we zaten of hoe het hostel eruit zag.

We hebben naar maatstaven niet veel betaald, maar er echt een hoop voor teruggekregen. Een mooie tweepersoonskamer op de eerste verdieping met eigen toilet en douche, prachtig uitzicht en meer dan voldoende ruimte om gewoon je spullen neer te zetten! Er is een grote algemene keuken met een hoop pannen voor ieders gebruik en een waterkoker en broodrooster. Stiekem hebben we al besloten dat wanneer we de volgende keer in Kaikoura – (!) helemaal vergeten; daar zijn we nu aangestrand (!) – verblijven, wat ook zal gebeuren omdat onze route een stukje dubbel loopt, we gaan proberen om hier terug te keren.

Met het ochtendlicht werd de omgeving onthuld. Achter ons een prachtige keten bergen met op een topje hier en daar zelfs wat sneeuw, voor ons uitgestrekt de zee en tussen berg en zee in een mooi groen dal met wat koeien – nee, geen schapen dit keer – die rustig de helling af graasden. Wat Kaikoura betekent in het Engels: eat crayfish, maar wat het betekent voor de doortrekkende reiziger is in het algemeen: walvissen. Ook wij konden de gelegenheid niet voorbij laten gaan om de zee op te varen en een goede poging te wagen!

Aangestrand bij het tweede voordeel van KIWI Experience, presenteer ik jullie: ook activiteiten worden per stad in de bus omgeroepen en vervolgens kunnen we op ongeveer eenzelfde formulier als voor de hostels in de bus boeken, waarna alles voor ons geregeld wordt. Zo dus ook het Whale Watching!

De bus vertrok van de pier voor ons strand om kwart over één naar het haventje van Kaikoura toe. Voordien moesten we een veiligheidsfilmpje kijken dat grofweg overeen komt met dat in een vliegtuig en zijn we nog even blijven staan bij een prachtige documentaire over allerlei walvisachtigen. De boten die ze varen – ik geloof dat het er een stuk of vijf zijn – zijn allemaal nog vrij nieuw en zijn catamarans van bijna 18 meter.

Toen we instapten in de onze, hoorden we dat er die ochtend drie sperm whales waar waren genomen op nog geen drie mijl uit de kust, boven de trog waar de walvissen hun eten vinden. Zodoende zette de kapitein uit naar de laatste coördinaten, waar we even ronddobberden. Op het dak van de boot stond iemand op de uitkijk en ook beneden werd ons gevraagd goed op te letten.

Na een schreeuw van boven van de uitkijk werd de achtervolging ingezet. Op nog geen mijl afstand lag een walvis te luchten. Maar helaas dook hij onder voordat we dichtbij genoeg waren om hem te zien. Binnen enkele minuten kwam er een tweede signaal van de uitkijk en maakte de boot grote snelheden om bij de walvis te komen.

En toen zagen wij hem ook. De boot mocht tot op 50 meter naderen en terwijl wij naar buiten liepen, werd de joekel alsmaar groter. Sperm Whales kunnen lang duiken en komen gemiddeld na 40 minuten boven om lucht te happen. Omdat ze zo lang onder kunnen blijven, hebben ze echter veel tijd aan de oppervlakte nodig om hun hele lichaam van nieuw zuurstof te voorzien en zodoende het CO₂ uit de organen te krijgen. Die tijd was voor ons meer dan genoeg om hun prachtige kop te bezichtigen en een heel rolletje aan foto´s erdoorheen te schieten.

Maar iedere walvis gaat weer onder en deze doet dat zó mooi! Hij rolt voorover, komt dan opnieuw boven voor een laatste hap lucht en gooit dan zijn staart verticaal in de lucht om zo snel mogelijk af te kunnen dalen. Het was een prachtig gezicht en tot ons genoegen werd onze walvisjacht weer na enkele minuten voortgezet, omdat er een nieuwe walvis was waargenomen.

In totaal zijn we zo drie sperm whales tegengekomen op een afstand waar je ú tegen zegt. Dichterbij wil je overigens niet komen met zo´n beestje dat even groot is als je boot. Met een laatste draai, zette de kapitein koers naar een grote kolonie New Zealand fur seals. Deze zaten op een grote rots boven het water met hun puppies tussen de spleten verborgen. Door de olie op hun pels stonk de hele rots wel verschrikkelijk, toch blijft het verschrikkelijk tof om al die zeehondjes te zien!

Helaas was het avontuur voorbij, na bijna twee en een half uur varen, en werd er koers teruggezet naar de haven. Er werden een paar laatste filmpjes over de walvissen getoond en we werden het laatste kwartier tot de haven erdoorheen gepraat. Toen opeens ontstond er commotie bij de bemanning en ook de passagiers hoefden niet lang te wachten: Humpback whale!

Dan blijf je echt niet op je plaats zitten! De deuren waren net open toen we naar buiten vlogen. Het beestje zat recht voor onze boot en rolde zijn typische adembewegingen vlak voor ons af. Een rare treat, want bultrugwalvissen zitten normaal gesproken rond deze tijd allang in andere wateren! Zeker zo vlak voor de kust waren ze een zeldzaamheid.

Natuurlijk duurt de tijd met de prachtige walvissen veel te kort, maar wat een ervaring rijker ben je achteraf! Ons subtotaal telt dus een prachtige vier walvissen, een hoop zeehonden en zelfs een stel albatrossen. Daarnaast hebben we een tocht met kalme wateren en prachtig weer gehad en hadden we het eigenlijk niet beter kunnen treffen!

Rating: 5.5

Het laatste dagje Singapore was voor ons nog even bekijken hoe de Singapore Wheel zich verhield tot de stad. Met de kaart al ingepakt in de tas, gingen we het grote Wheel achterna lopen in de hoop dat hij aan onze kant van de rivier zou staan. Gelukkig kenden we de weg inmiddels al en zijn we het er nog steeds over eens dat de weg in Singapore eigenlijk zo moeilijk helemaal niet is.

Het Wheel staat aan onze kant van de rivier en is een reusachtige trekpleister. We zijn door de tijd en de kosten niet in het Wheel geweest, maar zelfs in de omringende omgeving hebben ze wat bekijks geplaatst voor de wachtende toerist. Ik moet alleen met klem zeggen dat ik me nogal stoorde aan de omgeving van het Wheel. Ze hadden het Sydney operahouse in een heel vage miniatuur neergezet met een paar feitjes op het bord. Deze feitjes kwamen er in simpele woorden op neer dat het Singapore Wheel groter, beter en duurder was. Nu is dit voor één ding niet zo’n probleem; laat ze dat maar lekker denken. Maar ditzelfde grapje haalden ze uit voor de grote Egyptische piramides en sfinx en de Eiffeltoren. Zéker bij de piramide vond ik dat ze een tikkeltje te ver gingen; hoe halen ze het in hun hoofd om trots te zijn dat hun bouwwerk 18 meter hoger is… Alsof ze überhaupt hun Wheel met zo’n wonder kunnen vergelijken!

De omgeving van het Wheel was voor ons snel bekeken en omdat we geen zin meer hadden om het hele eind te lopen hebben we op de goede gok in de metro een treintje gepakt en deze bracht ons zowaar naar de plek die we verwacht hadden! Een kaartje in de metro is in Singapore is een hard plastic kaartje dat de automaat speciaal voor de door jouw geselecteerde route aanmaakt. Achteraf krijg je 1 SGD$ terug als je het kaartje weer inlevert. Het is een systeem waarvan ik moet zeggen dat het echt goed werkt!

Na de laatste meters kwamen we terug bij de Travellers Inn om daar onze tassen op te halen en te wachten op onze airport shuttle. We spraken nog even met de eigenaar, mochten ons nog even omkleden in schone – niet bezwete – shirtjes en hoorden nogal verbaasd aan dat het in Singapore de warmste tijd van het jaar was, waar zelfs de locals moeite mee hadden.

Op de terugreis zagen we de laatste dingen van Singapore; nog wat wolkenkrabbers en een hoop moderne architectuur, waarna we met alle tijd over het vliegveld konden zwerven. Vermeldenswaardig is dat we al het geld precies tot op de cent op hebben kunnen maken zonder te veel te hebben of te kort te komen. Het inchecken konden we ook meteen door voor Sydney, dus dat luchtte op. We waren bang voor net zo’n korte overstap zoals op Heathrow.

Het tegendeel was waar.

Waar het in Londen een echte afstand was die we zelfs met een busje moesten overbruggen, denk ik dat ik het niet overdrijf als ik zeg dat we in vijf minuten door de douane waren en binnen tien minuten bij de gate al zaten te wachten. Omdat we erg vroeg waren, hebben we even gewacht tot de winkeltjes open gingen en hebben toen gekeken of er nog iets van interest bij zat; we hebben wat batterijen gekocht voor de camera, want die waren bijna op!

Daarnaast moet ik voor de mensen die het al voorspeld hadden even een note maken: er werden op weg naar Sydney een paar bussen desinfectiemiddel door het hele vliegtuig verspreid. Dit zijn grote spuitbussen die geopend worden en dan door het hele vliegtuig verplaatst worden. Dit zou schadelijke bacteriën uitschakelen en de reizigers ontsmetten zodat Australië beschermd zou blijven. Verbazingwekkend genoeg zijn we dit op weg naar Nieuw-Zeeland niet tegengekomen, maar daar zaten ook amper mensen in het vliegtuig; ons totaal kwam op 44 waar er zeker drie keer meer mensen in hadden gekund!

We hebben tot op heden nog niet zo’n fijne douane gezien als de douane die we hier tegenkwamen. Normaal gesproken moet je netjes achter lijnen wachten en is het niet de bedoeling dat je tegen de mensen daar spreekt, maar meteen bij binnenkomst van Nieuw-Zeeland waren ze zo vriendelijk dat we samen mochten komen en zelfs het controleren op etenswaren in de tassen was erg gemoedelijk.

Inmiddels zitten we in Christchurch in de algemene keuken het blog te schrijven. We hebben om 10 uur al uit moeten checken en hebben voordien van heerlijk versgebakken brood kunnen genieten, dat ze hier elke ochtend voor hun reizigers bakken. Het was een mooi kamertje, ruimer dan in Singapore, maar de service hier was wel een heel stuk onverschilliger en onpersoonlijker.

Vanochtend zijn we wakker geworden van naschokken van 5.5 op de schaal van Richter. Best vreemd om in je bed te liggen, wakker te worden door het lawaai van een klapperend raam en bijna je bed uit te trillen. Dit, in combinatie met de scheuren die je in sommige huizen ziet, zijn de restanten van de aardbeving hier. Naar vertellen schokt het hier nog veel vaker na, al was dit een redelijk sterke naschok.

Het busreisje is rond het middaguur en naar vertellen moeten we wel overal betalen voor WiFi of überhaupt internet. Hoe vaak het reisblog op het web staat, kan ik dus nog niet zeggen, maar we doen ons best!

Van de Regen in de Drup

Locale tijd: 1.00 AM

Vandaag een leuke productieve dag gehad, maar laten we eerst nog wat van gisteren bekijken. Na het schrijven van het blog zijn we namelijk nog de straat opgegaan en hebben we een nog betere indruk van Singapore gekregen: hoge gebouwen, drukke straten, veel auto's en een hóóp mensen. Vlak voor ons hostel zitten verscheidene Indische eettentjes op een rijtje en al zouje toch verwachten dat je na zo'n lange dag wel honger zult krijgen van zoveel geuren, is het tegendeel waar! Er komt daar zoveel samen dat het echt niet meer van elkaar te onderscheiden is.

Maar geen zorgen hoor we hebben gegeten! Onderweg liepen we tegen de Wendy's aan en dat is op zich nog een hele beschrijving op zichzelf waard. Wendy's heeft een logo van een soort boerinnetje zoals wij dat kennen met een wit kapje op, ziet er vanbinnen uit zoals de Burger King en heeft hetzelfde eten als de MacDonalds. Oh, natúúrlijk heethet anders, maar het is praktisch hetzelfde tot op de sausjes toe. Het enige dat ik Wendy's na moet geven is dat ze uienringetjes op het broodje doen in plaats van blokjes en dat ze vrijgeviger zijn met de augurk.

Tegen een uur of elf zijn we teruggekeerd naar ons hostel, waar we dan uiteindelijk ons hoofd ten ruste hebben gelegd en nog redelijk geslapen hebben ook, ondanks de jetlag! Het is zeer positief dat we een kamertje hebben met Airco want zodoende is het nog een beetje uit te houden. Verder zijn er wel een hoop kleine regeltjes zoals niets anders dan water consumeren op de kamer en dat je geen tassen op het bed mag zetten tegen vieze beestjes, maar het merendeel is logisch en helemaal goed te doen.

Vanochtend hadden we de wekker vroeg gezet: kwart voor negen hier maar dat is dus wel kwart voor een in Nederland, dus het gevoel van opstaan was wel een beetje vreemd en klopte niet helemaal. We spraken met de eigenaar van het hostel over de Singapore Zoo en zodoende heeft hij ons een buskaartje en entreekaartje voor de dierentuin verkocht.

Nu moet iedereen een ding weten: De Singapore Zoo staat bekend als de dierentuin het dichtst bij de evenaar die een ijsbeer weet te houden. Daarnaast hebben zij in de collectie een heuse pandabeer, een stel komodovaranen en witte tijgers. Daarnaast is er natuurlijk ook wat meer van het voor ons 'standaard' wildlife te bezichtigen, zoals dieren van de Afrikaanse Savanne.

Voor de ingang staat een mooie poort die de Singapore Zoo duidelijk aangeeft, maar het grappige ervan is dat als je door de poort gaat, je eerst nog een stel restaurantjes aantreft voordat je uberhaupt door de entree de dierentuin binnengaat. Waar wij in Nederland alle eet gelegenheden in het park hebben zitten hebben zij ze op één na buiten het park geplaatst. Eventjes goed opletten dus!

Het park was tof om te zien. Als je de ogen sloot en niet verder dacht, voelde en leek het net alsof je in Blijdorp in de Rivièrahal staat; en kwamen de planten incluis als je de ogen dan weer opende. De hokjes zijn redelijk op de dieren afgesteld, maar overal om je heen zie je wel dat de toerist op de eerste plek komt; de Indiërs die aan het werk zijn aan de weg zijn bedolven onder zwarte afsluitdoeken en de Jaguars hebben in hun verblijf hier een daar een plantje, maar niet zoveel dat ze zich kunnen verstoppen. Het is daarmee een van de hokken die het verst van de oorspronkelijke habitat aflag. Verder zien de dieren er wel heel goed uit en hebben ze in principe het grootste deel van wat ze nodig hebben.

Een mythe die ik graag wil delen gaat over de Tapir:
Een Maleisisch folklore vertelt dat de Tapir vroeger een slecht dier was; het roofde, brak dingen af en was de vijand van veel dieren. Hierdoor kwamen een stel muizen en een bosrat in actie met een slinks plan. Terwijl de tapir sliep, vijlden ze zijn scherpe tanden bij en schilderden ze een witte streep over zijn rug om hem te merken als crimineel. De tapir schaamde zich zo om deze streep dat hij zich wendde tot het vegetarisme.
Dat is nog eens een reden om vegetarier te worden!

Dé dieren van de dierentuin waren echter niet te bezichtigen. Zowel het verblijf van de IJsbeer en de Panda zijn in verbouwing en wellicht pas in 2012 klaar voor bezoekers. Helaas pindakaas, maar verder hebben we alle dieren van de dierentuin kunnen zien en de Komodo Varanen zijn toch wel érg tof hoor!

En toen ging het regenen. Regenwoud regen. Niet simpelweg een spettertje zoals wij in Nederland verwachten. Niet simpelweg een bui zoals wij die krijgen. Zelfs de benaming hoosbui is ontoereikend als je kijkt naar het zwembad van water dat op de vierkante meter naar beneden kwam. Gelukkig stonden wij onder een afdak. Het mag dan wel snikheet zijn hier, maar doorweekt worden is echt niet leuk!

Het liep tegen de avond toen we de dierentuin uitkwamen (De regen had al zijn water in ene keer uitgestort en had niets meer over, dus wij hadden het droog). In de schemering en het donker hebben we de winkelstraat van Singapore bewandeld (Gucci, Prada, Rolex, Emporio Armani, Dolce Gabbana; van die winkels waar ze pas achteraf vertellen voor welk bedrag je geshopt hebt). Onze British Airway cards bleken helaas niet toereikend voor deze straat...

Het was heel tof om de stad eens goed in het donker te bekijken; alles is heel mooi verlicht en mega billboards vertellen je de laatste ontwikkelingen. Desondanks lukt het enkele sterren om te stralen deze nacht! (Note voor de foto's die later komen: onze camera stopte op het mooiste plekje omdat de batterijen op waren. Helaas, helaas, morgen weer een kans =P!)

Het laatste goede nieuws zal ik zonder verder malen vertellen: onze tas is terug!

Semoga Malam Anda Menyenangkan!

From Dusk to Dusk

Lokale tijd: 9.00 PM

Locatie: Klein vierkant kamertje. Douche er vol in (goed voor de luchtvochtigheid) met een mooie vale streep groen op de muur. Jups, we zijn aangekomen in Singapore! Het goede nieuws is: onze verloopstekkertjes werken!

Eerste Indruk: Rijkdom door de gehele stad, behalve in dit hostel dan...

Maar hoe dan ook: from Dusk to Dusk

Het is inmiddels (en ik heb geen idee hoeveel na al die tijdsverschillen) behoorlijk wat uren geleden sinds we afscheid namen van Tjebbe en Henk die zo lief waren om ons weg te brengen. Het laatste wat we van hen zagen, waren twee kleine figuurtjes op het panoramaplatform en daarna begon onze reis pas écht.

Want wat is een reisje zonder een klein beetje vertraging? Om een of andere mysterieuze reden was onze vlucht naar Londen (Tower Bridge, Big Ben, London Eye vanuit het vliegtuig!!) vertraagd aangekomen en daarom was het een behoorlijk tijdje later voordat we goed en wel geland waren. Laat het ons nu nét gebeuren dat we een aansluiting hebben van maar 2 uur. De obvious oplossing was de pas er flink in te zetten. Op de seconde hadden we de bus die van terminal naar terminal gaat en daardoor hadden we het geluk vooraan in de rij van Security te staan. Zodoende na een kleine verlating de vlucht richting Singapore gehaald. Wij wel...

Vlucht zelf was echt tof. Wehadden een persoonlijk tvschermpje met allemaal leuke films. Alleen hebben we daar niet héél veel van gezien want naast het mooie uitzicht en hier en daar een hapje of drankje tussendoor hebben we geslapen. Het eten was okay, maar beetje een prutje met niets erin. Het toetje met passievrucht, mango en ananas bio-yoghurt ietsje was daarintegen wél lekker.

Nog even een waarschuwing naar iedereen thuis. Neem je hondje niet mee op een vlucht van 13 uur in het pikkedonker met alleen een bakje water en een kluifje. Dat is zielig!
(En storend voor iedereen die wil slapen...)

Maar na al die tijd vliegtuig was het moment daar en raakte ons vliegtuig de grond van Singapore. Even een korte blik uit het raam: grote boompjes en leuke roze bloemetjes. Van de stad nog niet heel veel te zien. Je stapt rustig uit (waarom haasten, je bent er toch?) en komt vervolgens op een vliegveld waar de vloer van tapijt is (medelijden met degene die moet stofzuigen).

Douane was echt een groot dingetje niets. In het vliegtuig wel zo'n formuliertje ingevuld dat je wilde landen, blijkt dat het alleen verplicht is voor de mensen die ook een paar dagen willen blijven in Singapore. Neemt niet weg dat je vrijwillig een hele hoop in mag vullen hoor! Op de achterkant stond wel in het rood dat de doodstraf hier op drugssmokkelen staat, maar tot onze verbazing werd er amper gecontroleerd bij de douane.

Tasje ophalen op de bagageband (nette schermpjes waarop aangegeven staat waar je moet zijn) en duidelijke wegwijzering waar je moet zijn. Onze spullen lagen al op de band dus was het alleen even wachten op de bagage.Toen bleek toch dat voor sommige Engelsen tellen, of dragen of weet ik het wat te moeilijk is;Tas van Sanne komt. Tas van Jasper niet. Laat dat nou net de grootste tas zijn.

Dus door een mevrouw naar Lost & Found verwezen waar we een heel formulier in moeten vullen over wat erin zit, hoe de tas eruit zit en hoe we zeker weten dat een gevonden tas de onze zou zijn. Wel twee keer 35 Britse ponden gekregen om de geleden schade iets te dekken en ons iets geruster te stellen. Het is nu wachten op morgen; eens zien of de tas aankomt bij ons hostel zoals beloofd. Tot die tijd: tanden poetsen zonder borstel of tandpasta, haar kammen zonder kam en omkleden zonder kleding. Awesome =)!

Nog één dagje...

Na weken langzaam aftellen, de laatste dingen regelen, kopen en doen zit je dan eindelijk tussen je definitieve verzameling reisspullen. In een kringetje kijk je alles nog een keertje over - hoop je dat je niets vergeet - en vraag je je nogmaals af of alles wel gaat passen in de ruimte die je hebt. Wellicht wordt het dus toch nog schrappen als de ruimte te krap blijkt. Maar goed dat we toch niet zoveel mee hoeven te nemen

Maar het komt, het komt! Morgenavond 19.10 gaat het vliegtuig van British Airways met ons erin de lucht in vanaf Amsterdam. Natuurlijk is het dan nog maar een heel kort vluchtje; slechts een voorproefje van de reis naar Singapore, maar je moet altijd beginnen bij de eerste meter!Als we morgen dan om 19.25 in Londen zijn, moeten we tot 21.15 wachten op onze volgende vlucht die naar Singapore gaat. Gelukkig is er daar een boekenwinkel die pockets verkoopt, dus wordt het daar vast makkelijk vermaken.

Zo vaak we kunnen zullen we dit bijhouden met onze dagelijkse belevenissen onder vermelding van het huidige tijdsverschil. Nog een note: Boven de site staat 'Geef Sanne en Jasper fotoruimte cadeau'. Neem echter van ons aan dat we genoeg ruimte hebben! Alle reacties zijn hartstikke welkom; we weten graag hoe het thuisfront denkt over de reis en natuurlijk hoe het jullie vergaat!

Groetjes aan allemaal!